Tężnie solankowe w Sołonce
fot. rzeszowpodkarpackie.com ⁄ materiały własne
Tężnie solankowe w Sołonce, to popularne miejsce wypoczynkowe w okresie letnim. Dzięki źródłom słonej wody można tu wdychać bogatą w jod solankę. Liczne fontanny i kaskady solankowe sprawiają, że powietrze w tym miejscu jest wysoko nasycone tym pierwiastkiem.
Posiadasz obiekt noclegowy na Podkarpaciu?
Dodaj go do bazy serwisu Rzeszów Podkarpackie.
- Tężnie solankowe w Sołonce
- Odbudowa źródła solanki i stworzenie tężni solankowej
- Tężnie solankowe na mapie
Tężnie solankowe w Sołonce
Źródło słonej wody w Sołonce jest pozostałością po okresie mioceńskim, (około 23 do 5 mln lat temu) kiedy Podkarpacie pokryte było ciepłym morzem. Jest ono częścią podkarpackich solanek występujących w Pogórzu Karpackim na kierunku sanocko-przemyskim.
Między XVI a XVII wiekiem podkarpackie solanki były intensywnie eksploatowane, wydobywano z nich sól na skale przemysłową, a regionem tym zarządzał ród Ligęzów z Rzeszowa. W tym właśnie czasie powstała znajdująca się tu obecnie studnia solankowa o głębokości 26 m, ocembrowana sosnowym drewnem techniką na tzw. zrąb. Do dzisiejszego dnia przetrwały także (zachowane w dobrym stanie) urządzenia wydobywcze, które obejrzeć można w Muzeum Regionalnym w Sołonce. Tego typu urządzenia są jedynymi, które przetrwały do dnia dzisiejszego na Podkarpaciu.
Pozyskiwaną w tamtym czasie sól sprzedawano na rynku w Rzeszowie, przy stołach solnych utworzonych specjalnie w tym celu przez Ligęzów. Studnia, z której pozyskiwano sól zasypana została już w XVII wieku, a eksploatacji źródeł solnych na skalę przemysłową zaniechano z przyczyn niewiadomych. Studnia z czasem została całkowicie zarośnięta i zapomniana, dlatego później solanka pobierana była z naturalnego zagłębienia jedynie przez miejscową ludność i tylko na własne potrzeby.
Odbudowa źródła solanki i stworzenie tężni solankowej
W roku 1999 właścicielka działki, na której znajdowała się dawna studnia z solanką wskazała miejsce, w którym odnaleziono historyczne źródełko. Działka dwa lata później należała już do gminy Lubenia. Rozpoczęto prace rewitalizacyjne. Studnia została odkopana i oczyszczona na głębokość 26 m, a teren wokół niej został zagospodarowany. Podczas prac stwierdzono, że solanka wypływa ze ściany bocznej studni, a nie z jej dna, jak się wówczas spodziewano. Spływająca solanka wypełniała wyłożoną na dnie studni cembrownię pełniąca funkcję zbiornika na solankę.
Ponowne odkrycie dawnego źródła solanki, było bodźcem do stworzenia w tym miejscu kaskady solankowej z prawdziwego zdarzenia. Tak też się stało kilka lat później. W latach 2009/2010 utworzono tutaj kaskadę o charakterze zdrojowym, ponieważ zawarty w solance jod korzystnie wpływa na zdrowie, zwłaszcza na układ oddechowy. Aktualnie jest to miejsce stanowiące lokalną atrakcję turystyczną i rekreacyjną regionu podkarpackiego.
